Χαμογελάρες και βρακοσφιγμένοι

Σε στενεύει το βρακί, δεν εξηγείται αλλιώς. 

Κοιμάσαι το βράδυ με στενό βρακί, ξυπνάς το πρωί με ύφος serial killer. 

Σου φταίνε οι πάντες και τα πάντα. Μην κάνει το λάθος κάνεις και σου πει καλημέρα πριν πιεις καφέ! Τζιζ! Απαντάς μόνο με μουγκρητό και παράλληλα κοκκινίζεις από τα νεύρα σου, οι μύες του προσώπου κάνουν συσπάσεις. Ε άμα σου λέω! 

Σε στενεύει το βρακι! 

Ακουσε με! 

Ξεκινάς να πας στην δουλειά. Και από μέσα σου λες, λες, λες….Σου φταίνε όλα. Και ακριβώς αυτή την στιγμή, εμφανίζεται μπροστά σου αυτός ο γείτονας ο σπαστικός, που πάντα χαμογελάει, τα μάτια του γυαλίζουν. Έχει κι αυτός προβλήματα, σαν και εσένα. Ίσως και περισσότερα. Και σου λέει με την πλατιά χαμογελάρα του:
“Καλημέρα!”

Ωχ αμάν! Σηκώνεις το βλέμμα, τον μετράς και απαντάς : 

“Μέρα”. 

Και μπαίνεις στο αυτοκίνητο. 

Για ένα δευτερόλεπτο παγώνει το χαμόγελο του γείτονα. Μόνο για ένα. Σιγά μην κάτσει να σκάσει για σένα μαλάκα μου και την μισή καλημέρα σου. 

Αφού ξέρει. 

Σε στενεύει το βρακι σου. 

Θες να μαντέψω τι γίνεται καθώς οδηγείς προς την δουλειά σου; Θα ξεκινήσω λέγοντας σου πως εκεί έξω, υπάρχουν και άλλοι σαν και εσένα. Βρακοσφιγμένοι και αυτοί. Με το ίδιο ύφος, την ίδια μούρη. Αλλά υπάρχουν και άλλοι “γείτονες”, με πλατιές χαμογελαρες και ματιά φωτεινά. Και σαν διασταυρωθεί ένας “βρακοσφιγμενος” με έναν “χαμογελάρα” θα γίνει ο εξής διαλογος:
“Έλα φιλαράκι μου, πέρνα! Καλημέρα!”. 

Με χαμόγελο βέβαια. 

“Αντε γαμησου”, θα πεις μέσα από τα δόντια. Και δεν θα ανταποδώσεις το χαμόγελο. 
Φιλαράκι “βρακοσφιγμένε”. 

Δεν έχεις προτεραιότητα. 

Δεν σου χρωστάει χάρη ο “χαμογελάρας” και σε αφήνει να περάσεις.

 Και φυσικά δεν σου λέει την χαμογελαστή του καλημέρα γιατί σε ξέρει και από χθες ή κάνατε φαντάροι μαζί. Μην ξεχνιέσαι. Απλά ΔΕΝ ΤΟΝ ΣΤΕΝΕΥΕΙ ΤΟ ΒΡΑΚΙ ΤΟΥ. Και φυσικά δεν σε βλέπει σαν κύριο υπεύθυνο για όλα τα δεινά που τον έχουν βρει. 

Και φτάνεις στον προορισμό σου.

Στην δουλειά σου, στην ΔΕΗ για να πληρώσεις τον φουσκωμένο σου λογαριασμό, στον ΟΤΕ, στην τράπεζα για να ρυθμίσεις το δάνειο σου που είναι ληξιπροθεσμο, στο σχολείο του παιδιού σου. 
“Ρε μαλακα αυτοί αυξάνονται και πληθύνονται. 

Είναι παντού! ” σκεφτεσαι διαπιστωνοντας πως ανάμεσα σε εσένα και τους άλλους “βρακοσφιγμενους” κυκλοφορούν λαμπεροί “χαμογελαρες”, που και αυτοί έχουν φουσκωμένο λογαριασμό στην ΔΕΗ και άδειο τραπεζικό λογαριασμό. Και αυτοί χρωστάνε της Μιχαλούς. 

Σαν κι εσένα και τους άλλους. 

Αλλά σε αντιμετωπίζουν με χαμόγελο.

Λαμπερό. 

Φωτεινό. 

Και εσένα και τους άλλους και τα προβλήματα τους. 

Γιατί δεν έβαλες εσύ χέρι στον τραπεζικό τους λογαριασμό και τον άδειασες. Γιατι δεν φταις εσύ που έχασαν την δουλειά τους. Γιατί φιλαράκι μου, βρακοσφιγμενε, δεν τους στενεύει το βρακι τους. Και αν τύχει και τους σφίξει… ΤΟ ΑΛΛΑΖΟΥΝ! Το πετούν και παίρνουν άλλο. Πιο φαρδύ. Πιο άνετο. 

Και κάθε πρωί ξυπνάνε με “χαμογελάρα” φωτεινή, μέχρι τα αυτιά! 

Δοκίμασε να το κάνεις και εσύ. 

Άλλαξε ότι σε στενεύει. Ότι σου κλέβει το χαμόγελο. Μπορείς!!!